dinsdag 29 juli 2014

Een terugblik op mijn zwangerschapsverlof

Het is vandaag dinsdag 29 juli en over iets meer dan twee weken is mijn zwangerschapsverlof voorbij.
Wat een spannende, maar vooral mooie en bijzondere maanden heb ik achter de rug.
Ik vind het leuk om hier eens even bij stil te staan en terug te blikken op de afgelopen tijd.

Op 11 mei is Max geboren. Het was moederdag en echt een complete verrassing dat hij zich al voor de uitgerekende datum aankondigde. Op 10 mei zaten Jeroen en ik nog naar het laatste stukje songfestival te kijken en toen het al 11 mei was werd bekend dat Conchita Wurst had gewonnen. Dat is toch een mooi verhaal voor Max later.
Om jullie geheugen op te frissen: zij dus (of is het hij?)
Conchita Wurst

Gedurende de zwangerschap vinden er een aantal echo's en onderzoeken plaats om in de gaten te houden of alles goed gaat met de baby. Tijdens de 20-weken-echo werd er geconstateerd dat Max een vergroot nierbekken heeft aan een kant. Toen werd ons verteld dat dit vaak te zien is en dit zich 19 van de 20 keer al tijdens de zwangerschaps vanzelf oplost.

Toen ik 33 weken zwanger was kregen we een extra echo en ook hierop was de afwijking nog te zien en helaas was de verwijding van het nierbekken nog groter geworden. Daarop werden we doorgestuurd naar het Erasmus ziekenhuis, waar wederom een echo werd gedaan. Deze was zeer uitgebreid met ontzettend geavanceerde apparatuur. Max werd van top tot teen nogmaals gecheckt. Gelukkig werden er geen andere afwijkingen gevonden en de arts legde ons uit wat ze vermoedde: een obstructie bovenin de urineleider, tegen het nierbekken aan.
Aan het eind van het gesprek moest ze ons nog melden dat deze afwijking vaker voorkomt in combinatie met andere afwijkingen en werd de kans op een kindje met het Downsyndroom geschat op 1%. Hoewel 1% een kleine kans lijkt, is het ineens toch een verhoogde kans. Voor mijn leeftijd (29 jaar) is de kans normaal gezien zo'n 1:900. Zie deze link.
Er werd ons een vruchtwaterpunctie aangeboden die met 34 weken zwangerschap geen risico zou zijn. Eerst moest ik er niks van weten, maar ik merkte al snel dat ik de kans van 1% niet meer los kon laten en heb alsnog in overleg met mijn lieve man en de verloskundige besloten om toch voor die punctie te gaan. Puur om te weten waar we aan toe waren. Moesten wij ons ergens op voorbereiden of kon ik de laatste weken van mijn zwangerschap en het begin van mijn verlof nog even zorgeloos genieten?
Binnen twee dagen kregen we de uitslag, toen de telefoon ging ging mijn hart echt keihard te keer. We hadden afgesproken dat de arts Jeroen zou bellen en ze vertelde dat er verder geen afwijkingen waren gevonden. Wat een opluchting!!

Het was heerlijk om dit te weten en niet meer zo gestresst te zijn. Beter voor mij en beter voor de baby. Ik wilde al graag in het Ikazia ziekenhuis bevallen en dat kwam nu mooi uit, want na de bevalling moest er meteen met antibiotica gestart worden bij Max, omdat ze nog niet zeker wisten of er geen urine terugliep vanuit zijn blaas naar zijn nierbekken.
De eerste paar weken na de geboorte hebben we een paar echo's en een scan met contrastvloeistof gehad. Hierop werd gezien dat van reflux geen sprake was.
De antibiotica mocht gestopt worden. Wel moesten we nog een aantal keer terug voor echo's en staat Max nu onder toezicht van de kinderuroloog in het Sophia Kinderziekenhuis. De verwijding is nog niet kleiner geworden, maar daar wordt nog wel op gehoopt. Doordat Max zo hard groeit, kan het zijn dat de vernauwing minder nauw wordt, waardoor de urine makkelijk kan doorstromen naar de blaas en de verwijding van het nierbekken verdwijnt. Hier hopen we natuurlijk op en eind augustus wordt er weer een scan gemaakt waarbij Max via een infuus contrastvloeistof krijgt. Bij deze scan wordt er gekeken naar het functioneren van zijn nieren, want dit moet wel goed in de gaten gehouden worden.
Met Max gaat het goed, hoewel je je als ouders soms toch afvraagt of hij er echt geen last van heeft. Hierover hebben we soms onze twijfels... Helaas kan hij het ons nog niet zeggen en hebben bijna alle baby's weleens last van krampjes etc.
Wie meer wil lezen over de afwijking die Max heeft, verwijs ik naar deze link.

Vooruit kijken! 
Tot ongeveer vier weken terug moest ik er echt nog niet aan denken dat ik in september weer aan het werk moet, maar gelukkig is dat gevoel inmiddels helemaal weg en denk ik nu: wat fijn dat ik in september weer aan het werk mag!
Ik heb zin om weer aan de slag te gaan, mijn leerlingen weer te zien en te spelen in de leukste ensembles: het J.O.N.G.ensemble en DuoDwars
Ook kijk ik er naar uit om weer te organiseren en te produceren bij beide ensembles en heb ik zin in de gezellige vergaderingen met mijn collega's.
De laatste anderhalve week ben ik weer aan het fluiten en helemaal niet ontevreden over hoe het gaat. Ik heb nog twee luie vingers (mijn ringvingers, natuurlijk!), maar had mijn klank snel weer gevonden. Het lijkt wel of Max een extra resonantie-kast heeft achter gelaten!

Fysiek heeft mijn lijf natuurlijk ook best wat te verduren gehad en is mijn conditie echt achteruit gegaan. Allemaal logisch en het schijnt dat het ontzwangeren zo'n negen maanden duurt.
Dat geloof ik best, maar ik vond het wel tijd om weer eens in actie te komen.
Afgelopen week heb ik me keurig gehouden aan het beginners-hardloopschema waarbij ik steeds 4 x 5 minuten mocht rennen met daartussen steeds 1 minuut wandelen. Ik bouw het maar rustig op, want ook mijn gewrichten zijn dit sporten niet meer gewend. Gelukkig weet ik uit ervaring dat je met hardlopen echt snel vooruitgang merkt en daar doe ik het voor. Begin september ben ik dus vast een stuk fitter dan nu, heerlijk!

Verder ben ik heel benieuwd wat ons het komende jaar allemaal te wachten staat. Als het goed is komt ons huis aan de Augustinusstraat binnenkort weer op Funda te staan en we hebben een interessant nieuwbouwproject op het oog.
Ook qua werk blijf ik rondkijken en openstaan voor nieuwe uitdagingen en natuurlijk ben ik ook benieuwd hoe we Max in ons werkende leven gaan passen. Dat het gaat lukken weet ik zeker (het kan ook niet anders), maar het zal wel puzzelen worden! Gelukkig hebben wij lieve ouders waar we nog weleens op terug kunnen vallen en daar gaan we vast dankbaar gebruik van maken.

woensdag 16 juli 2014

Kruiden-pistache-falafel uit de oven (The Green Kitchen, Frenkiel/Vindahl)

Na een aantal zeer luie 'kookdagen' werd het vandaag toch wel weer eens tijd voor een gezond en hopelijk lekker gerecht. Ik koos wederom voor mijn nieuwste kookboek The Green Kitchen en besloot te gaan voor de Kruiden-pistache-falafel uit de oven.

Jeroen en ik vonden dit gerecht echt heerlijk en daarom deel ik het graag met jullie.
Ook dit gerecht is trouwens gewoon te vinden op het originele Green Kitchen-blog: Herb-pistachio-falafel
Ik vind dit een erg leuke blog om doorheen te scrollen, maar ben toch ook blij dat ik de Nederlandse vertaling van het kookboek heb aangeschaft, waar ook prachtige foto's in staan.

Voor ongeveer 24 falafels (voor ongeveer 4-6 personen) en de tomaten-chilisalsa  heb je het volgende nodig:

Falafel
- 8 takjes munt, alleen de blaadjes
- 8 takjes peterselie, alleen de blaadjes
- 240 gram pistachenoten, gepeld
- 400 gram kikkererwten, gekookt of uit blik
- 2 tenen knoflook
- 1/2 kleine ui
- 3 el extra vergine olijfolie
- 1 tl komijnpoeder
- 1 el boekweitmeel (of andere glutenvrije meel)
- 1 tl bakpoeder

Tomaten-chilisalsa
- 3 tomaten, in blokjes
- 1/2 rode chilipeper, ontzaad en fijngesneden
- 1 teen knoflook, fijngesneden
- 3 el olijfolie
- 2 tl oregano, fijngesneden
- zout en versgemalen zwarte peper

Voor de falafel:
Verwarm de oven voor op 190 graden. Doe de kruiden in de foodprocessor en zet deze ongeveer 30 seconde aan. Voeg de pistachenoten toe en zet aan tot ze goed vermengd zijn. Voeg de rest van de falafel ingrediënten toe en zet ongeveer een minuut aan. Stop een keer om de zijkanten van de kom naar onderen te schrapen, als dat nodig is. Probeer de textuur wel iets grof te houden. Schep de pasta uit de kom en vorm er met je handen 24 balletjes van. Leg ze op een bakplaat die met bakpapier bedekt is en zet 15 minuten in de oven. Keer ze elke 5 minuten zodat ze rondom bruinen.
De falafelballetjes komen uit de oven

Voor de tomaten-chilisalsa:
Doe alles in een kom en schep om. Breng op smaak met zout en peper. Zet 30 minuten in de koelkast om de smaak goed te laten ontwikkelen.

Tomaten-Chilisalsa
In The Green Kitchen wordt dit geserveerd in witte koolbladeren. Ik besloot echter de falafel in een pitabroodje te serveren, dit vult iets beter als avondeten en daarnaast hebben wij thuis niet echt een reden om glutenvrij te eten. Toch is het voor mensen die geen gluten mogen eten of geen brood dus een goed alternatief. Ook staat er in het recept nog een suggestie voor een cashewnotendressing. Dit is vast erg lekker, maar om die dressing te maken, moet je eerst zelf cashewnotenspread maken (dit recept staat ook in het boek op blz. 27) en dat heb ik nog niet gedaan. Daarom koos ik ervoor om bij de Turkse winkel een bakje verse Tzatziki te kopen. In plaats van boekweitmeel gebruikte ik tarwebloem, dit hadden we nog staan.
Voor 4-6 personen vind ik het nogal weinig tomaten-chilisalsa en adviseer ik om daar de hoeveelheden te verdubbelen.

Samenstellen
Ik besmeerde het pitabroodje eerst met tzatziki, vervolgens deed ik er 3 tot 4 falafelballetjes op en daar overheen de tomaten-chilisalsa. Om je vingers bij op te eten!
falafel en tomaten-chilisalsa op een pitabroodje
Ik ben benieuwd of ik iemand van mijn lezers heb aangespoord om dit gerecht eens te maken. Zo ja, dan hoor ik natuurlijk graag of het een succes was. Eetsmakelijk!


dinsdag 15 juli 2014

Bondolino Draagzak (Hoppediz) - Poplin uitvoering

Sinds afgelopen donderdag ben ik in het bezit van een Bondolino draagzak van het Duitse merk Hoppediz.
Ik vind deze draagzak zo fantastisch dat ik er graag een blogje aan wijd.

Max is inmiddels 9 weken oud en net als heel veel andere baby's heeft hij regelmatig last van buikkrampjes. In de eerste weken viel dat nog mee, maar we hadden al gelezen over een piekmoment rond de 6e week na de uitgerekende datum. Nou, die hebben wij zeker gemerkt! Na bijna elke voeding was het raak en het was soms lastig om hem rustig te krijgen.
Van een vriendin mocht ik de BabyBjörn draagzak lenen en toen Max 6 weken was heb ik die voor het eerst gebruikt. Ik vond het afstellen even een gedoe, maar Max zat er al snel lekker in en werd er rustig van. Meestal viel hij zelfs in slaap, heerlijk!

Max in de BabyBjörn
Op internet heb je heel veel websites over babydragers. Welke site je ook bekijkt, de BabyBjörn is nooit goed. Ergonomisch gezien is het kennelijk de slechtste drager ever en het is kindermishandeling om je kind erin te dragen. Het kind rust op zijn kruis en dat is natuurlijk verschrikkelijk.
Op een website kwam ik zelfs onder het kopje downloads een kaartje tegen die je kon uitprinten. Wanneer je ouders hun kind ziet dragen in deze BabyBjörn-achtige draagzakken kan je subtiel een kaartje geven over de mogelijkheid om ergonomisch te dragen (!!!).
Sommige ouders lopen de hele dag met hun kind op de buik en dan is die BabyBjörn misschien niet het beste... maar Max zat er echt prima in en kwam tot rust. Ik had hem er ook steeds maar kort in, om hem rustig te krijgen, en dat werkte goed.

Na verloop van tijd kreeg ik door het gebruik van de draagzak last van mijn rug en schouders en ik vond de draagzak nogal dik en warm voor in de zomer. Een groot nadeel van de BabyBjorn is dat je als ouders continu bezig bent met het verstellen van de draagzak (tenzij je precies even groot en breed bent natuurlijk).

Kortom, het dragen beviel me goed en ik besloot op zoek te gaan naar een ander model.

Bij mijn onderzoek op internet kwam ik heel veel modellen tegen. Ik wilde geen draagdoek die je zelf moet knopen. Dat lijkt me echt teveel gedoe. Ik wilde een draagzak die makkelijk onderling is uit te wisselen zonder dat je eerst allerlei banden moet verstellen en ik wilde er een van een soepelere stof. Ook keek ik goed naar hoe comfortabel het dragen eruit zag. Ik kwam al snel uit bij de Storchenwiege en de Bondolino. Ik heb voor de Bondolino gekozen omdat hieraan niks van tevoren versteld moet worden (evt. kun je heel eenvoudig met een touwtje de zitting voor de baby iets smaller maken). Ook zagen de banden er een stuk steviger uit en is het zitgedeelte ook iets verstevigt. Verder las ik veel positieve reviews. Op Marktplaats zag ik dat een borstvoedingsorganisatie uit de Veluwe ze nieuw verkoopt voor €89,- per stuk. Ik heb daar de Bondolino besteld en had hem na een halve week in huis.


Met Max in de Bondolino (Poplin stof)
Ik ben er echt heel erg blij mee en volgens mij vindt Max het ook heerlijk. De Bondolino is erg gebruiksvriendelijk en ook met deze draagzak weet ik Max lekker rustig te krijgen.
Een heel groot voordeel is dat je met deze draagzak veel makkelijker kan zitten, doordat de beentjes in een M-vorm zitten in plaats van naar beneden hangen. Ook krijg ik Max dichter tegen me aan en zit er geen stuk uitstekend nek-kapje op. Ik kan dus makkelijk met Max in de draagzak achter de computer zitten om wat te werken of een blogje te schrijven en hij slaapt ondertussen rustig door!

Mocht je op zoek zijn naar een draagzak dan kan ik deze echt van harte aanbevelen. Hij is er in heel veel verschillende kleuren en verschillende soorten stof. Ik ben blij met mijn keuze en hoop er nog heel lang plezier van te hebben!

dinsdag 8 juli 2014

Banaan-kokos-pannenkoekjes zonder bloem (The Green Kitchen, Frenkiel/Vindahl)

Op allerlei websites en in verschillende tijdschriften las ik enthousiaste verhalen over kookboek The Green Kitchen van David Frenkiel en Luise Vindahl.
Sinds begin dit jaar is er een Nederlandse vertaling van het kookboek en afgelopen vrijdag heb ik deze in de Bijenkorf in Eindhoven op de kop getikt.



The Green Kitchen is 'een kookboek vol met heerlijke en gezonde vegetarische recepten voor elke dag'. Nu ben ik geen vegetariër en ik ben ook zeker niet van plan om dat te worden. Ook voor ik dit kookboek kocht at ik een aantal dagen per week geen vlees en nieuwe recepten zijn van harte welkom!

Ik heb al meerdere malen door het kookboek gebladerd en The Green Kitchen staat vol met recepten die ik zeker wil gaan uitproberen.

Gisteren heb ik als lunch de Banaan-kokos-pannenkoekjes zonder bloem gemaakt en ze waren echt heel erg lekker!

Voor ongeveer 10 pannenkoekjes heb je het volgende nodig:
- 3 rijpe bananen
- 6 eieren, licht losgeklopt
- 50 gram gedroogde kokosrasp, plus extra voor er overheen
- 150 gram bosbessen (vers of ontdooid)
- 1/2 theelepel kaneel, voor er overheen
- 2 theelepels kokosolie, om in te bakken
- 2 eetlepels ahornsiroop of volle yoghurt, voor er overheen (als je wilt)

Prak de bananen in een mengkom fijn met een vork. Klop de eieren en kokos erdoor. Voeg de bosbessen toe en roer er door. Verhit de kokosolie op middelhoog vuur in een koekenpan van 25 cm doorsnede. Schep er 2 tot 3 eetlepels van het beslag in voor elke pannenkoek. Je kunt er 3 tot 4 pannenkoeken tegelijk in bakken. Keer ze voorzichtig met een spatel om als het beslag aan de bovenkant niet vloeibaar meer is en de onderkant goudkleurig - dit duurt ongeveer 2 minuten. Bak de andere kant dan ongeveer 1 minuut. Stapel de pannenkoeken op en strooi er nog wat bosbessen overheen. Naar smaak kun je de pannenkoeken nog besprenkelen met ahornsiroop en/of kokosrasp en/of kaneel en/of yoghurt. (Ik denk trouwens dat wat rasp van pure chocola er overheen ook heel erg lekker is!)

De bananen die ik gebruikte bleven wat hard en waren dus misschien niet rijp genoeg. Daarom besloot ik het beslag in de blender te maken. Volgens mij heb ik het mezelf daarmee juist iets moeilijker gemaakt en werd het beslag iets te dun.
Helaas waren de eerste pannenkoekjes mislukt...
Maar met nog meer voorzichtigheid tijdens het omdraaien kreeg ik het toch voor elkaar om een mooie stapel op een bord te krijgen en ze waren echt heel erg lekker!

Helaas.. mislukt!

Maar met veel geduld kwam het toch nog goed!
Deze pannenkoekjes zijn dus glutenvrij en je hebt maar een aantal ingrediënten nodig. Ook zijn ze perfect voor na het sporten.

Er volgen binnenkort vast nog meer recepten uit onder andere dit kookboek!
Welke kookboeken mogen niet ontbreken in mijn boekenkast? Waar haal jij je kook-inspiratie vandaan? Ik ben benieuwd en lees het graag in de comments!