woensdag 2 december 2015

Jamie Oliver!

In november was Jamie Oliver te gast bij RTL Late Night. Oh, wat was ik jaloers dat ik daar niet bij was. Ik vind Jamie Oliver helemaal geweldig en kijk regelmatig naar z'n programma's op 24 Kitchen. Je kon aan Jamie direct zien dat hij een kookboek met gezonde recepten heeft uitgebracht. In verband met de marketing van Jamie's Super Food heeft hij zich ongetwijfeld wat weken in de sportschool opgesloten, want hij oogde fitter dan ik hem ooit heb gezien ;-)

Afgelopen zondag kreeg ik Jamie's Super Food van Sinterklaas. Wat een topcadeau! Hier moest natuurlijk direct uit gekookt worden, dus maandag ging ik aan de slag.

Jeroen koos voor de 'Zalige samosa's' van rundergehakt, uitjes en zoete aardappel.

Zin in iets lekkers en gezonds? Probeer dit recept dan eens uit. Bij ons is het een absolute topper die zeker vaker op tafel gaat komen. We willen hem binnenkort ook volledig vegetarisch maken. Er gaat nu in totaal 100 gram gehakt in. Voor 4 personen dus niet zoveel, maar dat moet natuurlijk ook heel makkelijk te vervangen zijn door iets anders. Nootjes? Vegetarisch gehakt? Dit gaan we nog eens uitproberen!




Ingrediënten voor 4 personen


50 gr bruine rijst (wij gebruikten meergranenrijst met Quinoa van Lassie)
olijfolie
100 gr mager rundergehakt
kerriepoeder
1 ui
2 tenen knoflook
1 zoete aardappel (250 gr)
1 rode Spaanse peper
8 takjes verse koriander
4 grote vellen filodeeg (of bladerdeeg)
1/2 komkommer
1/2 citroen
4 el yoghurt
pittige chilisaus

Aan de slag

Kook de bruine rijst volgens de aanwijzingen op de verpakking, giet hem af en laat afkoelen. Zet intussen een braadpan met 1 eetlepel olie, het gehakt en 1 afgestreken eetlepel kerriepoeder op matig vuur. Blijf regelmatig roeren terwijl je de ui en knoflook pelt, en samen met de geschilde zoete aardappel, de rode peper en de koriandersteeltjes fijnhakt. Doe alles bij het gehakt in de pan, laat ongeveer 15 minuten bakken terwijl je regelmatig roert, giet er 350 ml water wij en laat de boel 20 minuten pruttelen. Prak de zoete aardappel met een vork, breng het mengsel met peper en zout op smaak, laat afkoelen en roer er de rijst door.

Verwarm de oven voor tot 200°C. Normaal gesproken zijn vellen filodeeg 25 x 48 cm, dus snijd elk vel in de lengte doormidden. Bestrijk de vellen met een beetje water. Schep een achtste deel van de vulling op de onderste rand van elk deegvel. Vouw een hoek van het deeg over de vulling heen, zodat je de kenmerkende driehoekige vorm van samosa’s krijgt en plak het randje dicht met een beetje water. Leg ze op een bakplaat met antiaanbaklaag en zet ze 20 minuten in de oven, of totdat ze krokant en goudbruin zijn. Keer ze halverwege.
Snijd de komkommer in de lengte doormidden, schep er de waterige kern uit, snijd het vruchtvlees in kleine blokjes en maak ze aan met het citroensap. Serveer 2 samosa’s per persoon met een flinke lepel yoghurt, een scheutje chilisaus en een schep van de frisse komkommer. Pluk de korianderblaadjes van de takjes en strooi ze erover, strooi er een snufje kerriepoeder op en ga aan tafel!

maandag 13 april 2015

BTW-aangifte

Gisteravond heb ik braaf en keurig op tijd mijn BTW-aangifte in orde gemaakt.
Ik hik er van tevoren altijd tegenaan en achteraf valt het natuurlijk weer reuze mee.
Een BTW-aangifte is een heel goed moment om even stil te staan bij de afgelopen drie maanden. Tijdens het zoeken naar bonnetjes en het invullen van facturen komen er allerlei momenten naar boven en ik kan haast niet geloven dat er alweer een kwartaal voorbij is! Hoe cliché het ook klinkt, de tijd vliegt echt voorbij.

Aan het begin van het eerste kwartaal van 2015 vierde ik mijn 30e verjaardag. Althans, ik wist nog niet hoe, of en wanneer ik het ging vieren in verband met de operatie van Max, maar ik werd dus gewoon verrast met een dikke vette surpriseparty op mijn geboortedag 8 januari! Wat voel ik me rijk met al die lieve mensen om mij heen.

Vlak daarna werd Max geopereerd. Dat was een geplande operatie en daar schreef ik eerder een blog over.
Inmiddels is de eerste nacontrole achter de rug en zijn nier ziet er al een stuk beter uit. De operatie is zoals verwacht dus helemaal geslaagd. Wat een goed nieuws. In september gaan we nog een keer terug voor controle en ik verwacht eigenlijk dat dat de laatste keer zal zijn.
Max was zo ontzettend snel opgeknapt en het gaat heel erg goed met hem. Hij is eigenlijk altijd vrolijk, slaapt regelmatig goed door, eet alles wat je hem geeft en kan bijna overal om lachen. Hij vindt het leuk om boekjes te lezen en met je te spelen, maar kan zichzelf ook prima vermaken.


Begin februari kreeg ik zelf eindelijk weer wat energie. Het ziekenhuisavontuur met Max had er in gehakt en ik moest er echt even van bijkomen. Gelukkig voelde ik me in februari echt een stuk beter en waren er weer mooie dingen om naar uit te kijken. Zo gingen we begin februari ook de koopovereenkomst tekenen bij de notaris en hebben we een prachtige keuken uitgezocht voor ons nieuwe huis.. met Quooker, mijn absolute must voor de keuken. Oh, ik kan niet wachten!
Ons appartement is dus verkocht en op 1 mei is de overdracht bij de notaris. Er moest dus gezocht worden naar een tijdelijke woning, aangezien ons huis in Rosmalen pas ergens in de zomer wordt opgeleverd. Dat gaf mij nog wel wat stress, maar ook dit kwam goed. Super goed zelfs. Via een hele fijne collega van Jeroen zijn we in Schiedam terecht gekomen in een groot gestoffeerd jaren '30 huis met drie verdiepingen en een tuin. Ruimte!

De maand maart vloog echt om. Ik heb die maand heel veel gewerkt bij de Marinierskapel. Veel repetities, concerten en een CD-opname met heel veel marsen. Ook de komende tijd tot ergens in juni speel ik daar nog veel projecten mee. Heel erg leuk om een tijdje intensief deel uit te maken van dit prachtige orkest!

Begin april was het iets rustiger en daarom hebben we besloten om in het Paasweekend al te verhuizen naar Schiedam. We kregen veel hulp van vrienden en het was dus snel geregeld. We hebben nu nog tijd om zonder gestress de laatste spullen daar op te halen en nog een mooie schoonmaak te doen voor 1 mei.
Het is fijn hier in Schiedam, maar we kijken natuurlijk wel onwijs uit naar de oplevering van onze woning in Rosmalen. Zouden we de sleutel al voor de bouwvak krijgen?
Op 22 april is er een kijkersdag op de bouwplaats. Het schijnt dat de keukenboer de keuken al heeft ingemeten, dus wij zijn zeer benieuwd hoe ver ze zijn in ons huis.



De komende tijd ga ik weer eens wat trouwer een blogje plaatsen, want ik vind dat eigenlijk heel leuk om te doen.






vrijdag 23 januari 2015

Toch een operatie....

In mijn blog van 29 juli 2014 schreef ik over Max en zijn hydronefrose. We hoopten toen dat het probleem met zijn nier door de groei zou verdwijnen, maar helaas hoorden we eind november dat Max toch onder het mes moest. Zijn nier was verder gegroeid en de kinderuroloog wilde geen risico nemen door ons nu weer een paar maanden naar huis te sturen.
Vorige week, 14 januari, is Max geopereerd in het Sophia Kinderziekenhuis in Rotterdam.
Ik vond het een hele toestand. Het is niet niks om je kindje achter te laten in de operatiekamer en de glazige blik te zien na de narcose. Max zat na de operatie aan vier slangen vast en daar was ik behoorlijk van geschrokken. Ik had me niet gerealiseerd dat dat allemaal nodig was.
Via het infuus kreeg Max vocht en morfine, verder had hij een katheter en een nier-drain. Hierdoor was goed bij te houden welk vocht uit welke nier kwam en kon de vochtbalans ook goed worden gecontroleerd.
Momenteel is Max ontzettend druk. Hij kruipt wild in het rond, probeert te gaan staan, draait alle kanten op... Niet handig als je aan vier slangen vast zit. De eerste dag was hij nog te suf van de morfine, maar de tweede dag waren we eigenlijk de hele dag bezig met Max uit de knoop halen.
Wat een opluchting dat hij vanaf vrijdag weer een stuk mobieler werd. Zijn katheter mocht eruit, aan de nierdrain werd een klein zakje bevestigd dat in zijn broek kon (in plaats van aan het bed vast) en zijn infuus werd losgekoppeld. Zowel Max als wij leefden hier helemaal door op.
Toen het ook nog wat rustiger werd op de 4-persoons zaal kon ons geluk niet op. Uiteraard is het ziekenhuis geen hotel, maar ik vond het behoorlijk heftig om een week op een zaal te liggen met allemaal andere kindjes en hun ouders. Een ouder mocht blijven slapen dus dat wisselden Jeroen en ik af. In de afgelopen week hebben we zeven of acht kamergenoten gehad met hun bijbehorende ouders. Je kan je dus voorstellen dat we ontzettend naar thuis verlangden, hoe lief de verplegers in het ziekenhuis ook waren!
Op maandag werd er blauwe vloeistof in Max z'n nier gespoten en die vloeistof moest binnen zes uur in zijn luier te zien zijn. Dat heeft Max glansrijk gehaald. Het was nog wat gedoe met een lekke slang en overal blauwe vlekken, maar de test was geslaagd en daar ging het om.
Dinsdagochtend mochten we weer naar huis. Max houdt niet op met kruipen, lachen en spelen. Hij vindt het heerlijk om weer thuis te zijn en lijkt nergens pijn te hebben. Dat is echt heel erg fijn om te zien!
Wel is zijn ritme nog wat ontregeld en had hij laatst een ontzettende nachtmerrie. Kennelijk moet er in dat koppie toch nog een boel verwerkt worden.
Als ik nu terugdenk aan de dag na de operatie schieten de tranen me bijna in de ogen. Wat een nare dag was dat. Max kon geen kant op door al die slangen en zakken en was uiteraard nog helemaal niet zichzelf. Uitgerekend die dag kwamen er twee nieuwe patiënten bij op de kamer, twee broertjes. Die waren echt gigantisch druk (tot de operatie, maar die was pas in de middag) en de ouders hielden er zeg maar heel andere normen en waarden op na... De verpleging liep af en aan en met het vooruitzicht dat we nog tot dinsdag in het ziekenhuis moesten blijven werd ik helemaal gek.
Gelukkig ging het vanaf vrijdag ineens een stuk beter en werden we weer mobiel. Inmiddels zijn we alweer wat dagen thuis en daar geniet ik elke dag van!
Over een week of acht gaan we weer terug naar het ziekenhuis voor controle. Spannend!
Hopelijk is alles in orde en hoeven we dit niet nog eens mee te maken.